Dagelijks PIJN:

Pijn een woord van maar vier letters,

Maar wat doet denken aan een soort van bezetters.

Elke dag weer opnieuw en het gaat maar door

Waar ik ook aanklop, er is echt geen echt goed gehoor.

Medicijnen, het worden er steeds meer;

Soms heb ik ook totaal geen enkel verweer.

Wel een muur van onbegrip keer op keer;

Het voeren van strijd om recht en dat doet ook zeer.

De dagen kom ik slepend door;

Dan weer een brief van de overheid en dat gaat maar door.

Een dossier inmiddels een halve meter dik;

Waar grenzen worden opgezocht en meer van dat gezanik.

Een emotioneel gevoel komt hier niet meer aan bod;

Uitsluitend berekenen de winst van de belastingspot.

Hoe komen wij als overheid, zo goedkoop mogelijk van jou af;

Dat is het huidig stelsel, och, wat laf.

Inleveren van je zelfstandigheid wil eigenlijk niemand;

Want dat betekent voor jou persoonlijk een achterstand.

Vechten is het dagelijks weer;

Om zelfstandig overeind te blijven telkens weer.

Aan werken, hoe graag ook, valt niet meer te denken;

Elke dag opnieuw is het nagenoeg ieder uur weer bijtanken.

Genoeg aan mijzelf om overeind te blijven staan;

Anders is het met de mobiliteit echt gedaan.

Inleveren van dingen die je graag mag doen;

Is zeker niet fijn en voelt als een steek van een schorpioen.

Geconfronteerd worden met een zowel lichamelijke als geestelijke pijn;

Elke dag weer, elk uur, zelfs in de nacht, is zeker niet fijn.

Hopen op beter tegen beter weten in;

Soms heeft het leven voor mij helemaal geen enkele zin.

Dan wordt ik moe van het gevecht o.a. tegen de overheid;

Met in mijn ogen dat onrechtvaardige beleid.

Dat geeft naast de dagelijkse pijn een extra dreun;

I.p.v. wat ik zo nodig heb een echte steun.

Onbeantwoorde brieven en geen enkele bevestiging;

Hoe vaak ik er ook om vraag, maakt niet uit welke vestiging.

Telefoontjes die ik niet meer opneem met ANONIEM;

Wat is dit toch voor een regiem.

Alles heb ik vastgelegd, elke brief, mail of telefoontje;

Uiteindelijk komt boontje toch wel om zijn loontje.

Dit is de dagelijkse pijn die ik met mij mee moet dragen;

En dat allemaal zonder dit te vragen.

Mijn lichaam, geest en dan ook nog eens het onrecht wat aan mij vreet

Een ieder zo zijn kruis, zoals dat dan heet.

Het is juist wat een ander niet ziet;
Jou pijn, wat er in je omgaat, jou verdriet.
Maar ik voel gelukkig de liefde van een kleine groep mensen om mij heen;
Dat geeft mij kracht en sleept mij er dagelijks doorheen.

  

Ik wil jullie danken voor jullie steun, jullie die er voor mij zijn;
Dat geeft mij kracht, dat gevoel van samenzijn.
Dat sleept mij er dagelijks doorheen;
En voel ik mij minder zo alleen.