zaterdag 25 april 2015

Vergeving


VERGEVEN:

Tja,……………een 8 letter woord met voor mij persoonlijk een diepere betekenis en inhoud.


Ik werd hier mee geconfronteerd en had het hier moeilijk mee. Echter, hoop, verwerking en acceptatie heeft tijd nodig. Daarnaast lucht het mij persoonlijk op om mijn gedachte en emoties  gewoon te delen hoe ik het ervaar zonder enige bedoeling iemand in een kwaad daglicht te stellen. Het is mijn beleving en mijn gevoel.

`Vergeven is een keus`, zeggen zo veel mensen. Deze uitspraak benadrukt de krachtigheid van het vermogen om te bewust te kiezen voor een positieve beslissing. En ondanks dat het een keuze is, is het voor mij als Christen ook een opdracht. Een opdracht die ik met liefde en dus niet een slaafse volgzaamheid en gehoorzaamheid wil uitvoeren. Want ik wil en kan GOD geen verdriet doen. Kan ik dat zonder GOD´s liefde? Voor mij persoonlijk is het antwoord volmondig NEE. Daar heb ik GOD en ZIJN leiding absoluut bij nodig. Vanuit mijzelf heb ik niets te vergeven.


Bewust vergeven is dan wel een nobel streven, maar het bewustzijn is het topje van de ijsberg. Als het bewustzijn 20 % is en het onderbewuste 80%, hoeveel invloed denk je dat bewust willen vergeven dan heeft? Vergeven is dus (maar) deels een keus.



Een beslissing is sterker dan een keus maken. Een beslissing is iets waar je naar leeft.
Vergeven is loslaten van hoop dat het anders kon, of anders moest. Het uitspreken van onuitgesproken verwachtingen en teleurstelling kan helpen. Als de verwachting wordt bijgesteld is het makkelijker om te vergeven.

Vergeven is loslaten van alle boosheid, beschuldigingen, teleurstellingen en oordelen loslaten. Vergeven is een streep trekken naar het verleden en deze streep als startlijn gebruiken naar het heden en de toekomst. Vergeven is ook loslaten van de pijn en het verdriet van hoop op beter en verbetering.

Om te vergeven moet ik de pijn en het verdriet wat ik voel niet meer ontvluchten of dit ontkennen, maar accepteren en verwerken, en dat betekent echt loslaten. Vergeven is ophouden het tijdelijke eeuwig te maken, om de pijn, frustraties en onmacht voeding te geven. Niet vasthouden aan de pijn en het lijden wat ik niet wil behouden.

Zoals ik al schreef, ik kan niet vergeven zonder de LIEFDE van CHRISTUS. HIJ is het die in mij werkt en het mogelijk maakt te VERGEVEN.  “Vader vergeef hen, ze weten niet wat ze doen”. Waarom zei Jezus dat ze niet wisten wat ze deden? Ze beseften het resultaat van hun handelen niet; ze beseften niet dat anderen pijn doen jezelf pijn doen is, en alleen maar leidt tot meer pijn. Daarom ben ik dankbaar, immens dankbaar dat ik heb mogen en kunnen vergeven en dit in alle oprecht heb mogen en kunnen doen.


Vergeven maar niet vergeten?

Hoe vaak hoor je dit niet? Hoe kan je vergeven maar niet vergeten? Als je vergeeft vanuit je hoofd, d.w.z. vergeven moet (christelijke opvoeding die het hoogst bereikbare resultaat tot norm voor de massa maakt). Vergeven omdat het moet werkt niet. Als je zegt te vergeven maar je vergeet het niet, dan heb je het niet emotioneel vergeven. Vergeven is loslaten van pijn, verdriet, boosheid, teleurstelling en gekwetste trots en dan de ander een nieuwe kans geven alsof het eerste niet is gebeurt. Met een schonen lei opnieuw beginnen. Een streep trekken en niet meer achterom kijken of dit keer op keer weer boven water halen.



Het staat ook zo mooi omschreven in het GROTE BOEK wat een Christen (ook ikzelf) BIJBEL noemt. Een handboek op weg naar de eeuwigheid.

Efeziërs 4:32:
Wees goed voor elkaar en vol medeleven; vergeef elkaar zoals God u in Christus vergeven heeft.


Zacharia 8:16-17:
Hier moeten jullie je aan houden: Spreek de waarheid tegen elkaar, bewaar de vrede door eerlijk en rechtvaardig recht te spreken; wees er niet op uit om een ander kwaad te doen en laat je niet verleiden tot meineed, want daar heb ik een afkeer van - spreekt de HEER.


Praktijk:

Het was voor mij daarom erg moeilijk om met een bepaalde situatie om te gaan vanuit een Christelijk oogpunt bezien. Ik had een issue onder Christen broeders/zusters in een Christelijke organisatie en mijzelf. Het betreft hier de C.M.A. Ofwel de Christian Motorcyclists Association i n Nederland. En dan heb ik het zeker niet over de organisatie zelf want die draag ik een warm hart toe. Het betreft hier diverse mensen vanuit het bestuur.

Er waren diverse zaken die vanuit het bestuur niet goed waren geregeld, vergeten en een eigen leven waren gaan leiden en waar ik tenslotte de dupe van ben geworden. Niet om nu een slachtoffer rol aan te nemen, want alles wat ik hier schrijf is onder getuige. En dan niet alleen onder getuige van mijn hemelse VADER, maar ook onder getuige van diverse leden van de CMA (waar ik op voorhand bewust voor had gekozendie bij de gesprekken aanwezig zijn geweest en het ook niet eens zijn met de werkwijze van dit bestuur.



Nog steeds ben ik er volledig van overtuigd dat er met twee maten is gemeten en dat dit de aanleiding is geweest om "goedkoop" van mij af  te komen. Ik blijf de organisatie dan ook een warm hart toedragen en zal er nooit slecht over spreken. Wel heb ik en zal ik mijn mening gegeven als mij dat werd of wordt gevraagd over diverse leden/bestuursleden en de manier waarop het bestuur dingen naar hun hand wensen te zetten.

Ik ben uiteindelijk bereid geweest om, om de vrede wil mijn hoofd te buigen en de minste te zijn. Dit heb ik d.m.v. diverse brieven, gericht aan het bestuur, gedaan waarin ik mijn excuus maakte en om vergeving heb gevraagd voor de dingen die ik fout zou hebben gedaan. Nooit is daar enig respons op gekomen vanuit het bestuur. De deur bleef stevig dicht. Dit was en blijft voor mij toch wel een lastig punt.

Het isseu werd uiteindelijk opgelost (dacht ik) doordat we naar elkaar toe vergeving hadden uitgesproken. Ik naar het bestuur en de voorzitter vanuit het bestuur naar mij. (Dit is gebeurt onder getuige) in Portugal. Blij, opgelucht en dankbaar keerde ik huiswaarts. Voor mijn gevoel moest ik naar Portugal en ik wist nu waarom.


Thuis aangekomen deelde ik mijn vreugde met vrienden en familie en met diverse leden van de CMA waar ik nauwe banden mee heb. Totdat een lieve broeder van de CMA mij vroeg: “Ok fijn, maar uhe,......dan is er ook terugkeer mogelijk naar de CMA?” Waarop ik antwoorde dat ik dat niet wist maar dat ik daarover een telefoontje zou gaan plegen. Dit telefoontje heb ik ook gedaan en een lang verhaal kort houdend, de organisatie stuurde twee afgezanten na ruim twee maanden die mij persoonlijk kwamen vertellen dat de bestuursleden wel van mij hielden maar unaniem hadden besloten dat ik niet welkom was bij de CMA.


KEUZE:

Deze uitspraak was een klap in het gezicht en deed en doet mij erg veel pijn en vooral verdriet. Verdriet omdat deze handeling, deze uitspraak JEZUS verdriet doet. Dit is absoluut géén Christelijk denken en handelen. De mensen, die deze beslissing hebben gemaakt, zijn de voorzitter, vice voorzitter en verder bestuur. In mijn persoonlijke beleving is dit een positie zoals een WACHTER der gemeente.


Jesaja 62 Vers 6 en 7:
Op uw muren, o Jeruzalem, heb Ik wachters aangesteld, die de ganse dag en de ganse nacht nimmer zullen zwijgen. Gij, die de Here indachtig maakt, gunt u geen rust. En laat Hem geen rust, totdat Hij Jeruzalem grondvest en het stelt tot een lof op aarde.  En van hen zal  dubbele verantwoording geëist worden.


Nu wil ik voorkomen een wijzende vinger op te steken of veroordelend te schrijven want ik heb meer dan genoeg aan mijzelf, aan mijn eigen zonde en kwaad. Echter, om bepaalde zaken kan ik gewoonweg niet heen.

Deze beslissing/uitspraak deed mij denken aan een teruggenomen zegen door de voorzitter/president van de CMA een tijd terug. Ook toen heeft er een gesprek plaatsgevonden onder getuige van CMA leden, is er gebeden en zijn er uitspraken gedaan. Tot mijn verbazing en verwondering zijn deze uitspraken na twee dagen weer ingetrokken net zoals een gegeven zegen.....???

Ik voel mij belemmerd in mijn bewegingsvrijheid door deze leden van de CMA. Zij hebben het recht niet zo te handelen en ik heb er persoonlijk erg veel moeite mee dat zij zich schuil houden en de confrontatie niet aan durven gaan zoals diverse keren is gevraagd in een open gesprek. Diverse keren heb ik schriftelijk en mondeling gevraagd mij nu eens klaarheid te geven in de dingen of zaken die ik volgens hen heb fout gedaan. Diverse keren heb ik gevraagd om een gesprek met het bestuur wat tot op heden niet is beantwoord geworden. Er zou zelfs iemand thuis blijven als ik naar het voorjaarsweekend zou komen. Die zou bang voor mij zijn….???

Verwerking:

Vervolgens kwam de verwerking en de verdere beleving voor mijzelf aan de beurt. Waar ik veel moeite mee heb gekregen is dat er diverse mensen (leden)  en leden van het bestuur zijn die het mondeling met mij eens zijn en het verschrikkelijk vinden wat er gebeurd is maar er verder niets aan doen. Er zijn uitspraken gedaan dat ik ben gestenigd geworden door het bestuur door leden van de CMA.  Er is zelfs over een coup gesproken door één van hen, (momenteel een regio leider) hetgeen ik niet wilde. Er zijn bestuursleden op persoonlijke titel bij mij thuis geweest om de strijdbijl te begraven en naar elkaar vergeving uit te spreken. Ik heb excuus brieven in handen die mij zijn toegezonden dat er fouten zijn gemaakt en verder wordt er niets gedaan? Hoe haaks staat dit niet op de unanieme uitspraak van het bestuur van de CMA om mij niet toe te laten tot de CMA?  De CMA handelt nu hetzelfde als diverse kerken. U jaagt mensen weg.......?

"Kiest heden wie gij dienen zult" staat er geschreven. En dat geldt ook voor onrechtvaardigheid. Diegene die hier van weten en niet opstaan draven met het bestuur mee in hun keuze en uitspraken. Ik realiseer mij heel goed dat ik ZWART/WIT denkend ben en geen concessies doe richting een grijs gebied.


Van sommige leden krijg ik bemoedigende woorden en/of een handdruk en daarbij blijft het. Het wordt zelfs in de kiem gesmoord als het onderwerp op tafel komt. Dit zijn zaken waar ik persoonlijk erg veel moeite mee heb. Zelfs zo erg  dat  ik wantrouwend tegenover de uitspraken sta van diegenen die vanuit de CMA  op gezette tijden het WOORD aan de mensen verkondigen in een kerkdienst en dan ook nog eens over VERGEVING spreken tot de toehoorders. Hoe kun je...? Wat heb je dan in vredesnaam bij de CMA te zoeken? Wat heb je nu te vertellen in het veld? Je doet GOD hier te kort aan.

Voor mij persoonlijk gaat dit niet samen en kan dit niet samen. Aan de ene kant de deur dicht houden en er niet meer over praten, het doodzwijgen en aan de andere kant de LIEFDE van CHRISTUS verkondigen....???? Het aan de ene kant oneens zijn met de handelwijze van het bestuur en de beslissingen en toch als lid en dus als medeverantwoordelijke er mee doorgaan. In publiek vriendelijk lachen en een HUG geven terwijl achter de ogen iets heel anders speelt. Ik hoef persoonlijk voor niemand mijn ogen neer te slaan als alleen voor GOD.


Vandaar dat ik een keuze heb gemaakt om deze mensen helemaal GEEN hug/hand meer te geven. Ik speel geen komedie. De voorzitter/president ontmoet ik bij de Biker Church en vriendelijk lachend wordt er van alles gevraagd en krijg ik een HUG. Dit hetzelfde bij de vicepresident en diverse bestuursleden. In mijn beleving erg hypocriet. Het houdt voor mij in dat ik dan niet thuis hoor in deze organisatie. Ik schud hierbij het stof van mijn voeten.

Ik mag in alle oprechtheid voor deze mensen en het bestuur bidden, Hen keer op keer opdragen in gebed. En daar blijft het bij voor mij. Ben ik nu beter,,,,? NEE, absoluut niet. Ik heb genoeg aan mijn eigen kwaad. Het zat mij dwars en het deed mij zeer (en nog ) dat Christenen zo met elkaar omgaan tot schande van de wereld en de mensen van buitenaf die naar ons kijken. En zelfs dubbel zeer omdat ik dit absoluut niet had verwacht van een Christelijk gorienteerde club waarvan ik verwachte dat wij hetzelfde doel voor ogen zouden hebben. GOD, JESUS en de HEILIGE GEEST en ons door hen zouden laten leiden.


Een andere weg:

Ik ben inmiddels een andere weg ingeslagen en hoop deze SAMEN met GOD te mogen bewandelen. Ik hoop, wens en bid dat JEZUS voor mij uit gaat en mij de weg wijst die ik mag gaan. Ik mag dagelijks bidden en vragen of GOD ook mij, mijn zonden wil vergeven. En let op,….. GOD is mij (ons) niets verplicht……….Het is GENADE. Daarom draag ik met gepaste trots het logo op mijn vest en trui waarin staat “HIS GRACE IS ENOUGH FOR ME” (ZIJN GENADE IS GENOEG VOOR MIJ) Dat is waar het om draait in ieders persoonlijke leven. Wat een rijkdom als je dat mag ervaren.

Johannes 1:29: hier zegt Jezus dan ook Het Lam Gods dat de zonde van deze wereld wegdraagt. Deze vergeving wordt niet verdiend door goede daden te doen, maar is het resultaat van genade van God voor iedereen die dit gelooft en ernaar wil leven.


Ik laat deze zaak nu los (echt los) en vergeef hen die hiermee en hierbij zijn betrokken en deze zaak doodzwijgen. Voor een ieder staat mijn deur nog steeds open in alle oprechte gastvrijheid. Ik draag hen allen op in gebed en heb vergeven en wil hen zegenen. En met een ieder bedoel ik ook het bestuur.

Ik hoop en wens dat GOD hen de ogen wil openen en hen wil voorhouden wat nu echt VERGEVING is en hoe wij als ware CHRISTEN met elkaar mogen omgaan tot verbazing en jaloezie van velen.


Ik voel mij gedragen elke dag weer. En elke dag weer is het een verassing wat HIJ voor mij in petto heeft. Het geeft nu rust. Het is van mij af, ik heb het bij de VADER neergelegd en het is nu goed en geeft vrede en rust. Het heeft mij ook goed gedaan het hier neer te schrijven. Ik wordt er nu aan herinnerd dat het nu klaar is en bij VADER ligt. Ik hoop vanaf nu net als JEZUS te mogen doen:
En HIJ zweeg”.


VADER, dank u wel



Note: Nog even voor de duidelijkheid, ik voer geen strijd tegen de CMA. Ik voer ook geen strijd tegen de leden of bestuursleden. Ik heb hier verwoord wat ik ervaar en hoe ik het ervaar. De CMA blijf ik een warm hart toedragen en zal ik helpen daar waar ik kan. Echter, ik verloochen de zaken niet en ben open en eerljk over de gang van zaken.

Ik heb eens eerder de werkwijze van het bestuur aan het daglicht blootgesteld door alle leden een e-mail te sturen. Dit is mij niet in dank afgenomen door het bestuur. Ook daar stond geen enkele leugen in vermeld.

Je wordt lid van de CMA omdat je GOD's roepstem hoort en het verlangen hebt ZIJN liefde te vertellen aan vooral de motorrijders. De CMA is daarvoor een instrument, maar er zijn vele wegen welke naar Rome leiden. Dit neemt niet weg dat je een Christen bent 24u per dag. Concessions doen met de wereld om respect te oogsten hoort daar voor mij niet bij. Ik draag de bestuursleden nog steeds een warm hart toe, maar ben het absoluut niet eens met de denk- en werkwijzen.

Alles wat ik hier heb geschreven kan ik waar maken en sta ik voor samen met alle getuige die ik doel bewust bij de gesprekken en excalaties heb betrokken zodat ik nooit voor een leugenaar kan worden uitgemaakt. Is het mij te doen om SCHADE aan de CMA toe te brengen...? Absoluut niet, maar ik mag wel duidelijkheid verwoorden. Dit heb ik n u dan gedaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten